Het apparaat dat het mogelijk maakt om gesprekken op te bouwen tussen verschillende telefoontoestellen noemen we een telefooncentrale.
Normaal gezien vind je de telefooncentrale terug op een strategisch uitgezochte plek. Dit kan een logistieke belangrijke plek zijn of een kostenbepalende plek of uit onderhoudtechnische redenen een plek bijvoorbeeld dichtbij techneuten.
Er bestaan veel verschillende telefooncentrales. Omdat de telefooncentrales die ik hier beschrijven ga zal gebruik worden door bedrijven noemt men deze groep ook bedrijfscentrales. Men noemt deze bedrijfscentrales ook wel PBX of PBAX. Deze afkorting betekend Private Automatic Branche Exchange.
In het verleden werden verbindingen handmatig door een telefoniste gedaan. Een begrafenisondernemer verdacht telefonistes ervan dat ze klanten doorverbonden naar concurrenten en niet naar hem. Hij heeft toen de automatische telefooncentrale ontworpen waarbij de telefoniste niet meer nodig was. Het ontwerp heeft tot de jaren 80 van de vorige eeuw stand gehouden. Je kan een abonnee bellen door zijn nummer in te geven. Je kunt in de beginperiode een telefoonnummer kiezen door het nummer te draaien op een kiesschijf, later werd de kiesschijf vervangen door een numerieke keuze mogelijkheid en moest je de cijfers indrukken.
Bij het kiezen van een nummer hoor je tonen in de vorm van piepgeluiden. Dit noemt men DTMF. DTMF betekent 'Dual Tone Multi-Frequency'.
Je kunt het je misschien niet voorstellen maar tot de jaren 80 van de vorige eeuw mocht je niet zelf telefoonapparatuur op het telefoonnetwerk, PSTN, aansluiten. De Nederlandse regering heeft het telefoonnetwerk later voor iedereen open gesteld. Internet heeft van deze beperking geen last van of van gehad.
Meer weten over isdn telefooncentrales, lees er meer over op de link in dit artikel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten